Во исто време, магнетниот северен пол е точка која постојано се менува, одредена од течните метали околу надворешното јадро на Земјата. Овие течни метали се спроводливи и во постојано движење поради ротацијата на планетата и конвекцијата предизвикана од топлина. Во согласност со принципите на електромагнетизмот, ова движење создава електрични струи, кои создаваат магнетно поле со два пола.

Бидејќи магнетните полови постојано се менуваат, иако многу бавно, американската Национална океанска и атмосферска администрација (NOAA) и Британскиот геолошки институт (BGS) мора редовно да ги ревидираат своите модели.

Најновата верзија беше објавена на 17 декември и го вклучува магнетниот модел со висока резолуција WMMHR2025, што претставува значително подобрување во просторната резолуција. Ажурираната верзија е многу важна за технологијата која се потпира на магнетното поле на Земјата – системот за глобално позиционирање (GPS) и други системи за сателитска навигација. Значењето на новата верзија лежи и во нејзината навременост, бидејќи поместувањето на магнетниот северен пол се чини дека се забрзува.

Од 1830-тите, северниот магнетен пол на Земјата се поместил околу 2.250 километри од Канада кон Сибир. Помеѓу 1990 и 2005 година, стапката на поместување се зголеми од помалку од 15 километри годишно на околу 50-60 километри годишно.

„Сегашното однесување на магнетниот север е нешто што досега не сме го виделе. Магнетниот север полека се движи околу Канада од 1500-тите, но во текот на изминатите 20 години тој забрза кон Сибир, зголемувајќи ја својата брзина секоја година до пред околу пет години, кога нагло забави од 50 на 35 километри годишно, што е најголема успорување што го видовме“, вели д-р Вилијам Браун од BGS.