Климатските промени предизвикуваат сушење без преседан на Земјата – пет милијарди луѓе би можеле да бидат погодени до 2100 година, предупредува новиот извештај на Обединетите нации.
Во споредба со претходните 30 години, 77,6% од копнената површина на Земјата стана посува во текот на изминатите три децении, при што сушните предели се проширија на површина поголема од Индија за покривање на 40,6% од копнената маса на Земјата, со исклучок на Антарктикот.
Наодите од новиот извештај на Конвенцијата на ОН за борба против опустинувањето сугерираат дека – доколку овој тренд продолжи – до пет милијарди луѓе би можеле да се најдат во сушни региони до крајот на векот, со влошување на земјиштето, водните ресурси и виталните екосистеми.
За прв пат, кризното ниво на закана од сувост е документирано со научна јасност. Сушите завршуваат. Меѓутоа, кога климата на областа станува посува, способноста да се врати во претходната состојба се губи. Посувите услови кои сега зафаќаат големи области низ планетата нема да се вратат во нивната поранешна состојба, а оваа промена го редефинира животот на Земјата, според UNCCD.
Додека климатските промени предизвикуваат пораст на температурите на целата планета, водата испарува побрзо од нејзините површини и атмосферата добива зголемен капацитет да ја апсорбира.
Ова турка голем дел од планетата во сè посушни услови – трајно претворајќи ги некогаш бујните шуми во суви пасишта и елиминирање на влагата потребна за живот и земјоделство.
Овој проблем, заедно со деструктивната употреба на земјиштето и лошото управување со водните ресурси, значи дека речиси три милијарди луѓе и повеќе од половина од глобалното производство на храна се соочуваат со невиден притисок врз системите за водоснабдување.
Истражувачите користеа најсовремени климатски модели, стандардизирани методологии и опсежна анализа на постоечката литература и податоци за да добијат јасна слика за трендот на зголемување на сушноста.
Наодите се вознемирувачки: сушината моментално погодува 40% од земјоделското земјиште во светот и 2,3 милијарди луѓе, предизвикувајќи зголемени пожари, колапс на земјоделството и зголемена масовна миграција. Меѓу особено тешко погодените области се речиси цела Европа, западниот дел на САД, Бразил, источна Азија и централна Африка.
Меѓутоа, ако се преземе акција, иднината не мора да изгледа толку мрачна. Сеопфатниот план за решение за кризата што го нудат авторите – покрај драстичното намалување на емисиите на јаглерод диоксид за да се запре трендот – вклучува и подобрено следење на сушноста, подобро користење на земјиштето и водата и развој на приспособливост и соработка во и помеѓу заедници ширум светот.
Без заеднички напори, милијарди луѓе се соочуваат со иднината обележана со глад, раселување и економски пад. Со усвојување на иновативни решенија и развивање на глобална солидарност, човештвото може да го надмине овој проблем. Прашањето не е дали имаме средства, прашање е дали имаме волја да дејствуваме.