Истражувачите забележуваат дека достапните податоци за потрошувачката на енергија обично се достапни за активности кои се вршат со метаболички стабилно темпо, кое се утврдува дури по одредено време. Тие се прашуваа дали има разлика ако луѓето постојано ги извршуваат овие физички активности во кратки интервали. За да дознаат, тие регрутирале 10 волонтери.

Волонтерите одеа на лента за трчање или се качуваа по скали со различно темпо и во различни временски периоди. Некогаш траеше 10 секунди, некогаш и до 4 минути. Цело време носеле маски кои го мереле внесот на кислород, што значи дека ја мериле и потрошувачката на енергија.

Истражувачите откриле дека волонтерите трошат повеќе енергија ако започнат и прекинат некоја активност повеќе отколку кога се занимаваат со постојана, долготрајна активност. И во двата случаи поминале исто растојание.

Причината за тоа, додаваат, е што телото користи повеќе енергија за да се подготви за активноста и да го достигне темпото отколку откако ќе се постигне тоа темпо. Тие го споредија со автомобил кој троши повеќе бензин за да започне, отколку подоцна во возењето.

Понатамошните текстови покажаа дека обуката во кратки интервали води до поголема потрошувачка на енергија од 20% до 60%. Затоа тие препорачуваат луѓето да ги изведуваат вежбите во експлозивни кратки интервали.