Земајќи го предвид движењето на континентите поради тектониката на плочите, истражувачите велат дека сите овие локации тогаш би биле во близина на екваторот. Ова е во согласност со некои прстени бидејќи тие обично се формираат над екваторот на планетата.

Претходните истражувања идентификуваа постојани траги од метеорити во голем број наоѓалишта на варовник, исто така од ова време, а исто така некогаш во близина на екваторот.

Истражувачите претпоставуваат дека астероид, можеби со пречник повеќе од 12 километри, поминал толку блиску до Земјата што бил растргнат од гравитацијата, создавајќи прстен од остатоци.

Сенката што ја фрла тој прстен можеби предизвикал глобално ладење и најстудените услови што ги доживеа Земјата во последните 500 милиони години.

Точната природа на тој прстен се уште не е позната. „Не знаеме како изгледал тој прстен од Земјата или колку светлина блокирал или колку остатоци морало да има во прстенот за да се излади температурата на Земјата“, вели Томкинс.

Не е невидено планетите да фаќаат астероиди, а се смета дека Земјата повлекува објект долг километар во привремена орбита околу еднаш на секои 10 милиони години.

Многу поретко е за помали планети како Земјата и Марс, голем астероид да помине во рамките на границата на Рош – точката во која плимните сили на поголемото тело разделуваат помало тело.

Точното растојание зависи од карактеристиките на двете тела. За цврст астероид кој се приближува до Земјата, границата на Рош може да биде малку повеќе од 3.000 километри, додека астероид составен од лабаво спакуван материјал би се распаднал на 15.800 километри.

Сепак, сè уште нема доволно податоци за да се каже дека Земјата навистина имала прстени. Биргер Шмиц од шведскиот универзитет Лунд вели дека еден начин да се тестира хипотезата би бил да се бараат специфични зрна на астероиди во кратери и други околни седименти на слична возраст за да се види дали кратерите поврзани со прстенот покажуваат јасен потпис.