Научниците веруваат дека затоплувањето елиминирало некои вообичаени вируси и дека новите ветрови донеле вируси од подалеку, можеби од Арктикот и Блискиот Исток. Вирусите од глечерите веројатно влијаеле на други микроби, што довело до промени во синџирот на исхрана. Истражувачите велат дека вирусите од глечерите би можеле да дадат повеќе информации за тоа како животот еволуирал за време на претходните промени.

– Глечерите архивираат информации за климата и екосистемите, вклучувајќи ги и микроорганизмите. Сепак, долгорочната екогеномска динамика или биогеографија на добро сочуваните вируси и нивните палеоклиматски врски остануваат неистражени. Користивме метагеном за да ги реконструираме геномите на вирусите, кои еволуирале во текот на три циклуси кога климата се променила од студена во топла во текот на повеќе од 41.000 години, а кои биле зачувани во глечерот Гулија на Тибетското плато. Ги извадивме геномите на 1.705 таксономски единици. Заедниците на вируси значително се разликуваат за време на ладна и топла клима, а најразновидна заедница постоела пред околу 11.500 години за време на големата климатска транзиција од пост-глацијалната фаза до холоценот, според студијата објавена во Nature Geoscience.

Иако истражувачите предупредуваат дека многу вируси кои се ослободуваат од топењето на глечерите се опасни, вирусите откриени во глечерот Гулија не претставуваат закана, велат научниците. Сепак, тие го прават тоа за да имаат повеќе податоци за нив кога глечерите се топат.

– Мразот од глечерот е многу вреден, немаме често големи количини на материјал потребни за истражување на вируси и микроби – рече Жонг.

– За мене сето ова е нова алатка која може да одговори на основни климатски прашања, на кои инаку не би добиле одговор. Јас сум оптимист кога зборуваме за она што се прави овде, овие техники имаат потенцијал да ни помогнат во пошироко поле на научни теми – рече Лони Томпсон, коавтор на студијата и професор по геологија на Државниот универзитет во Охајо.