„Ова откритие открива дека партеногенезата може да се случи секоја година кај овие ајкули, наизменично помеѓу две женки и исклучува долгорочно складирање на сперма како метод на оплодување“, напишаа авторите на студијата.

Цикличната партеногенеза, во која потомството може да се произведе од оплодени јајца или асексуално од неоплодени јајца, се јавува кај над 15.000 животински видови, но не е целосно разбрана. Партеногенезата, која е почеста кај без’рбетниците отколку кај ‘рбетниците, сè уште не е забележана кај цицачите.

Рептилите и некои ајкули и зраци се способни да ја „изменат својата адаптивна стратегија според околностите“, напишаа авторите.

„Иако механизмите кои ја поттикнуваат партеногенезата остануваат нејасни, намалувањето на машката популација може да биде одлучувачки фактор“, велат истражувачите, додавајќи дека ајкулите во дивината се вистински предизвик да се разбере овој феномен, а условите во заробеништво се идеални за нивно долгогодишно -траен мониторинг.

Аквариумите во САД, Обединетите Арапски Емирати и Австралија го документираа овој феномен кај други видови ајкули кои беа забележани во последните две децении.

Студијата открива дека M. mustelus, ајкула со средна големина пронајдена во плитки води која потенцијално може да живее до 25 години, е класифицирана како загрозена, а проценките сугерираат дека нејзината популација би можела да се преполови во следните неколку децении.

Студијата следела две 18-годишни женки во аквариум 13 години и забележала појава на младенчиња речиси еднаш годишно, во отсуство на мажјаци. Истражувачите ја проучувале ДНК на потомството за да ја отфрлат можноста тие да се зачнати поради долгорочно складирање на спермата од мајките. Авторите, исто така, забележаа дека само една од ајкулите родени преку партеногенезата во аквариумот сè уште е жива денес.

Двете возрасни ајкули се „со добро здравје“ и живеат заедно во голем аквариум со други медитерански морски видови.