Во различни периоди од историјата, Земјата доживеала и пократки и подолги денови од денешните. Ова се случило под влијание на приливите интеракции со Месечината. Пред околу милијарда години, должината на денот била само околу 19 часа.

Во почетокот на историјата на планетата, ротацијата на Земјата можеби била пократка од 10 часа, вели Константин Батигин од Технолошкиот институт во Калифорнија. Оваа брза ротација била резултат на масивен судир со протопланета со големина на Марс, која го забрзала аголниот момент на Земјата со откинување на доволно количество од нејзината површина за да ја формира Месечината. Плимните ефекти на Месечината потоа ја забавиле Земјата.

Еден ден на Земјата бил дури и подолг од 24 часа, иако само за неколку милисекунди, поради суптилните промени во стопеното јадро на планетата, океаните или атмосферата.

Ротацијата на Земјата е всушност сведоштво за нејзиното потекло. Брзината на ротација на планетата се одредува според начинот на кој таа се формирала кога се мешале прашината, камењата и гасот што орбитирале околу Сонцето во протопланетарниот диск.

Точната јачина на судирот на овие елементи помага да се одреди аголниот моментум на планетарното тело или брзината на ротација. За илустрација, колку повеќе сила го вртите шишето, толку побрзо ќе се врти.

Доколку Земјата се формираше поблиску до Сонцето, ротацијата на нашата планета ќе беше значително поинаква. Во тој случај, Земјата би можела плимно да се врзе за Сонцето, слично на тоа како Месечината е плимно врзана за Земјата.

Кога Земјата би била поблиску до Сонцето, би доживеала посилни плимни интеракции со Сонцето, што би го направил ротациониот период ист како орбиталниот период – а еден ден би можел да трае до една година.

Се смета дека многу егзопланети се плимно врзани бидејќи се многу блиску до нивните ѕвезди. Овие планети имаат постојана дневна и ноќна страна бидејќи само едната страна е свртена кон ѕвездата во даден момент.

Денот на планетата Земја сè уште се менува

Всушност, тој се издолжува, иако многу бавно – околу 1,7 милисекунди секој век.

Промената на брзината на ротацијата на Земјата се случува толку постепено што еволутивните процеси можат да се прилагодат на промените со текот на времето. Релативната промена на орбиталната брзина не би била забележлива во секојдневниот живот.

Неколку фактори придонесуваат за забавување на ротацијата на Земјата. Главниот виновник е поврзаноста на нашата планета со Месечината. Плимните сили од Месечината – истите оние што ги влечат крајбрежјето – создаваат ефект на триење додека Месечината полека се оддалечува од Земјата со текот на времето. Навистина, тој процес ќе биде исклучително бавен – би можеле да бидат потребни 200 милиони години за денот на Земјата да достигне должина од 25 часа.

Во меѓувреме, други планетарни и астрономски настани би можеле да влијаат на должината на денот на Земјата. На пример, пообични настани како што се земјотресите, исто така, би можеле да имаат „други помали ефекти врз неговата ротација“.

Земјотресот со јачина од 8,9 степени што ја погоди Јапонија на 11 март 2011 година ја забрза ротацијата на Земјата, скратувајќи ја должината на 24-часовниот ден за 1,8 микросекунди.

Неочекуваните судири со астероиди исто така би можеле да ја променат должината на денот – на пример, вртежниот момент во насока на ротацијата на Земјата би го забрзал неговото вртење.

Несреќите предизвикани од човекот се уште еден можен фактор.

Климатските промени може да играат улога и поради прераспределбата на масата на Земјата поради топењето на глечерите, промените на нивото на морето и тектонската активност. Како што се топат поларните ледени капаци, ротацијата се забавува, велат научниците.