„Мајка ми не изгледаше многу природно, но сепак ги слушав зборовите што таа често ги кажуваше: „Дали веќе јадеше?““, изјави Сан за Tech Review. „Таа секогаш ги повторуваше тие прашања одново и одново, што беше многу емотивно за мене да го слушнам.

Давањето довербата на мртвите, како што забележува Јанг, е составен дел од традицијата на обожавање на предците во Кина. Да го правите ова со сликата на екранот на некој близок не е сосема исто како да им пишувате писма или да палите темјан за нив за време на празниците, но усвојувањето на ова очигледно се забрза како што се подобри технологијата на вештачката интелигенција.

Етичките прашања, се разбира, остануваат важни во оваа сфера, но кинеските компании ги создадоа овие аватари со „експлицитна согласност од членовите на најблиското семејство“, тврди Јанг.

„Некои од нив велат дека тоа не треба да биде само еден член на семејството, туку сите преживеани членови на вашето семејство треба да се согласат да ве реплицираат“, објасни тој.

И покрај уникатната кинеска култура на обожавање на предците, Јанг рече дека може да види дека овој вид „бот на смртта“ или „бот-дух“, како што ги нарекуваат некои медиуми, се користат во други земји кои имаат различни, но компатибилни односи со задгробниот живот.

„Дефинитивно мислам дека тоа може да помине во културите каде што постои традиција или да се оддава почит на мртвите или да се разговара и да се комуницира со нив на некој духовен начин“, рече тој.