Во 2019 година, тим од научници процени дека до 16,2 парчиња микропластика влегуваат во нашите дишни патишта секој час – достигнувајќи еквивалент на кредитна картичка секоја недела. Врз основа на овие наоди, истражувачите сега заклучија дека оваа пластика се движи во нашиот респираторен систем.

Микропластиката се ситни парчиња пластичен отпад помали од пет милиметри, според Националната управа за океани и атмосфера (NOAA). Овие остатоци од индустриски отпад и стоки за широка потрошувачка е невозможно да се избегнат; тие можат да се најдат низ океаните и атмосферата, во флаширана вода, па дури и во човечки измет.

Нема многу студии за тоа како токсичните микропластики влијаат на човековото здравје, особено на респираторното здравје. Сепак, неодамнешните студии сугерираат дека овие ситни делови може да претставуваат сериозен здравствен проблем.

Истражувачите користеле компјутерски модел за да откријат кои делови од нашите дишни патишта имаат најголемо влијание од вдишување микропластика. Научниците ги објавија своите наоди на 13 јуни во списанието Physics of Fluids.

„За прв пат, во 2022 година, истражувањата открија микропластика длабоко во човечкиот респираторен тракт, што предизвикува загриженост за сериозни ризици по здравјето на дишните патишта“, рече Мохамад Ислам, виш научен соработник на Универзитетот во Нов Јужен Велс во Сиднеј.

Научниците создадоа компјутерски модел за да анализираат каде овие ситни парчиња патуваат во нашите дишни патишта и каде се таложат. Анализирајќи ја оваа циркулација во услови на бавно и брзо дишење, заедно со три можни пластични форми (сферични, тетраедрални и цилиндрични), истражувачите открија дека најголемите парчиња микропластика се со големина од околу 5,56 микрони (една седумдесетти од дебелината на човечкото влакно ) – најверојатно ќе бидат депонирани. Тие поголеми парчиња имаат тенденција да одат на места во горниот респираторен тракт, како што се носната шуплина и задниот дел на грлото.

Целосното влијание врз здравјето на микропластиката врз човечкото тело сè уште не е познато. Сепак, докажано е дека микропластиката ги убива човечките клетки, предизвикува воспаление на цревата и ја намалува плодноста кај глувците. Микропластиката може да носи и вируси, бактерии и други опасни хемикалии, кои се возат на микроскопските површини на пластиката.

Истражувачите велат дека следниот чекор ќе биде да се испита како пластиката се таложи во човечките бели дробови, земајќи ги предвид факторите како што се влажноста и температурата. Тие забележуваат дека микропластиката станува се поприсутна.

„Милиони тони микропластични честички се пронајдени во водата, воздухот и почвата. Глобалното производство на микропластика рапидно расте, а присуството на микропластика во воздухот значително се зголемува“, вели Ислам.