Менталитетот не учеше дека ќотекот е излезен од рајот, кој и во денешно време се провлекува како метод на воспитување во многу семејства. Некои претераат, други велат дека само удараат по две три шлаканици.
Без оглед на вашето размислување кога го удирате вашето дете, треба да знаете дека удирањето има свои ментални и емоционални последици. Кои се тие?
– Удирањето го учи детето на вистински вредности. Откако удирањето стануваа норматив и детето ќе порасне во таква средина, почнува да мисли дека таквото однесување е сосема нормално, вели психологот Стојне Митева.
Не е ни чудо што почнува да ги удира соучениците, да се однесува грубо, да вика и да ја пресоздава целата слика на агресија што му ја покажуваат родителите дома. Се добива впечаток дека посилниот е во право. Остава впечаток дека посилен е секогаш во право. Па така тој и си дозволува да ја демонстрира оваа сила.
Детето потсвесно верува дека ова однесување му дава на посилниот право да ја користи својата моќ за да ги постигне своите цели. Ова однесување е проектирано во идните постапки на детето и во општествениот модел на однесување што тој ќе го следи.
– Ќотекот го учи детето дека постарите имаат право да ги удираат помладите. Замислете само, кога вашето дете ќе стигне во средно училиште, како ќе се однесува со своите помлади соученици! Генерално има две опции – или детето ќе го пресоздаде моделот на агресија и ќе покаже насилство врз помладите или ќе биде крајно депресивно, со комплекси и полно со несигурност.
– Ќотекот го тера детето да мисли дека со него можат да се решат сите проблеми, смета Митева.
Проблемите со комуникацијата се темелат уште во најраното детство. Ако родителот се стреми кон ќотек со цел да го натера детето да го направи она што се бара од него, наместо да разговара со него за овие прашања, детето ќе прифати , односно осознае дека разговорот е бесмислен. На овој начин детето ќе ја стави комуникацијата разговорот на второ место за сметка на физичкото измачување како „поефикасна метода“.