Колку пати сте ја слушнале фразата за тоа колку е важно да стекнете што е можно повеќе бизнис вештини во вашиот живот? Токму вештините за кои не се зборуваше за време на вашето школување. Од основно, преку средно училиште до факултет, знаењето кон кое се стремиме е систематизирано и е толку ефективно како и државата која се грижи за образованието. Знаењето е поделено на предмети, предметите се засноваат на плановите за предавање и таквиот закоравен систем се менува многу малку или воопшто не се менува.
Тука доаѓа неформалното образование, кое во последните децении стана стандард во Европската Унија. Како што општествената структура се менува, бидејќи технологиите ја менуваат бизнис средината, така се интензивира потребата за специфично знаење.
Советот на Европа веќе две децении повторува дека формалното образование повеќе не е во состојба да одговори на овие предизвици користејќи ги само своите сопствени силни страни и вредности, туку има потреба од засилување во форма на неформална образовна практика.
Така настана модерниот концепт на доживотно учење. Имајќи предвид колку време, труд и пари инвестираме во образованието, се поставува прашањето дали е можно барем некои од вештините да се спроведат во училишниот систем.
Во ЕУ, неформалното образование е голема тема и веќе постојат аспирации таа да стане дел од училишните системи на одреден начин. Оваа дилема е многу честа тема на разговор во важните европски институции.
Оние кои се противат на ваквата идеја велат дека силата и важноста на неформалното образование, и многу наскоро практичната применливост, брзо ќе исчезнат во тој случај. Ако поставиме јасни, сеопфатни критериуми за квалитет за неформално образование и со тоа го акредитираме, признаеме како важен дел од современото образование, постои опасност да стане толку слична на формалното образование, што на тој начин ќе ги изгуби своите специфики и парадоксално ќе ја изгуби вредноста.